Weekend Limburg 2005

DAG 3

Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt om 10 uur zondag morgen vertrokken voor een tochtje door het Limburgse landschap onder voorzittersschap van Jean Bertram. Daar nog de nodige beklimmingen gedaan en menigeen voelde zijn beentjes nu wel. Het was wederom mooi weer, echter er stond wel een aardig briesje. Zo via Valkenburg richting Maastricht. In de nabijheid van Maastricht een fietspad gevolgd die we op de vrijdag sessie ook al hadden genomen. Dit is een fietspad met PAALTJES. Vrijdag waarschuwde iedereen elkaar luid en duidelijk en hetzelfde gebeurde de zondag middag. PAALTJES…PAS OP…..KIJK UIT… en ineens achter in het peloton een enorm lawaai. Iedereen vol in de remmen en achteruit kijkend ligt daar iemand op de grond…….NONDERJU het is TIM weer. Kennelijk had TIM nog last van de genoten biertjes op de zaterdag avond want hij lette “even” niet op en reed vol op een ……jawel PAALTJE. Bij naderinzien viel het gelukkig mee. Zijn gezicht heeft nu last van “asfalt Eczeem”. De linkerzijde was flink geschaafd. Een behulpzame medeburger uit Limburg nam Tim mee naar zijn huis waar zijn wonden werden gewassen. Ome Hans en zijn vader zijn met hem mee gegaan. Wat er onderweg tegen hem gezegd is zullen we nooit te weten komen. Dit zal wel iets opvoedkundigs geweest zijn.
Zo zie je maar weer…….en zeker als je met zo’n grote groep op pad bent…..meer dan 200 procent op blijven letten. Tim beterschap. Ik denk dat je nu wel veel aandacht zal krijgen van de “meisjes” De fiets van Tim had ook een deukje opgelopen, maar hij kon, samen met ons, zijn weg vervolgen. Via Maastricht naar België. Daar nog een mooie beklimming genomen. Vervolgens via een fiets pontje weer overgestoken naar Nederland. Vervolgens nog een stop gehouden op een mooie binnenplaats, in de zon. Daar werden weer de nodig vlaaien genuttigd. Hierna de laatste kilometers richting de eindstreep. Via De Planck Nederland weer binnen gereden. Via Slenaken de finale ingezet. Ik gaf aan dat dit werd ingezet via het “Branderbos”. Kennelijke begreep dit niet iedereen wan een zestal ging via het bos en de rest ging rechtsaf richting het park. Kennelijk wilde men nu snel naar “moeders”. Een van de finalisten Bennie T-mobile vond het mooi om achter een bus de finale te rijden. Dit ging volgens zijn zeggen met een snelheid van 75 per uur. Voldaan kwamen we aan op het park. Echter een zestal personen wilden de Gulpenerberg nog een keer “nemen” . Theo 3e plek, Sander paparazzi, Igno “Branderbos”, Wil “blote man” Leon “spaghetti” en Dennis “de ex olympiër” zijn deze strijd nog aangegaan. Voldaan en tevreden keerden zij weer terug op het park. Douchen in pakken en wegwezen.

Totaal gereden kilometers (op mijn teller) 305 km, en totale rijtijd 12 uur en 15 minuten. (nog net geen zere……)

Ik als organisator ben een aantal malen bedankt. Dit hoeft niet jullie moeten jezelf bedanken dat we er weer een mooi en gezellig weekend van hebben gemaakt.
Ondanks wat kleine pech gevallen (kapotte ketting, een lekke band en twee kleine valpartijtjes met schaafplekken) kunnen we terug kijken op een weer geslaagd weekend. Het weer speelde uitermate goed mee. Ik denk dat de thuisblijvers na het lezen van dit stuk en het horen van de verhalen van de deelnemers erg jaloers zullen zijn. Mensen niet getreurd volgend jaar gaan we weer. Jean heeft zich weer als touroperator aangeboden en dan gaan we Duitsland in. Het zal weer een weekend worden in mei. Dus……..misschien tot volgend jaar.

Uw organisator

Igno.