Wie was er nou het sterkst dit weekend?
Hoarhelm? Hij reed zonder helm, dus hij valt af
Knien? Hij reed met een camelback en verloor twee bidons, dus hij valt af.
Stampertje? Hij was vanaf de derde kilometer al berig, dus dat telt niet mee.
Kogaatje? Hij had het routekaartje, dus ook hij valt af.
Brander? Zat teveel van de omgeving te genieten en dan doe je niet mee.
Biston? Had teveel oog voor vrouwelijk (senioren)schoon en valt dus ook af.
Houtlul? Hele dag achteraan om in de finale ineens op kop te rijden, dus dat telt niet.
ExAllaaf? Hij was er niet en telt dus helemaal niet mee.
Jan Knien
Kijk hier voor de foto´s van Jan Knien
Bad Münstereifel (donderdag 15 juni t/m zondag 18 juni).
Eerste dag.
Donderdag 15 juni wordt er vertrokken vanaf de vertrouwde locatie aan de Waterstraat. Vanwege de drukke bezigheden van de avond ervoor (Ronde van Vaassen) is het oorspronkelijke vertrektijdstip van 8 uur verschoven naar 9 uur. Uiteindelijk, na inpakken van de bus, afsluiten van verzekeringen en het nuttigen van koffie en koek, gaan we om 10.10uur richting Eifel. Drie uur later en na een extra rondje om Keulen arriveren we op de plaats van bestemming. Het is bewolkt en een beetje miezerig weer, maar de omgeving maakt al veel goed en het belooft wat voor de komende dagen.
We checken in bij Herr Kund van het Landhaushotel en bezetten de twee hotelkamers en een appartement op de tweede verdieping van het kleine hotel. De gemiddelde leeftijd van de overige gasten blijkt ruim boven de tachtig te zijn. De kamerverdeling wordt gemaakt, de proviand uitgeladen en de trappen opgezeuld en de fietsen in de garage gestald.
De eerste tocht kan beginnen. Eerst naar het centrum dat een paar honderd meter verderop ligt. Het dorp uit betekent een fikse klim en binnen een kilometer weten we waar we aan begonnen zijn. Het kleine tandwiel voor kan nu ook eens gebruikt worden. Er zijn 5 uitgepijlde tochten die vanuit Bad Münstereifel beginnen, maar we komen er snel achter dat niet alle bordjes er meer zijn en vaak op onlogische plaatsen bevestigd zijn. Het grote misrijden kan beginnen. Na wat gezoek zijn we toevallig terecht gekomen op route 3 en die volgen we vandaag. De ondergrond is vochtig en soms wat glibberig, maar nergens is het echt nat. Soms lijkt het weer wat op te knappen, maar even later rijden we weer door een licht mist, het is niet echt koud. Bospaden, grintwegen, karrensporen en asfaltwegen wisselen elkaar regelmatig af. Net als lange gelijkmatige beklimmingen en steile stukken. Na weer eens misgereden te zijn, zoeken we in een lange afdaling over een mooie asfaltweg de route weer op. Ruim boven de 70kn/u zoeven we naar beneden. Igno klokt 77.2 als maximum en dat wordt in de komende dagen niet meer verbeterd. Maar na dalen komt weer klimmen en op een steil recht pad tussen landbouwvelden lukt het alleen Knien om fietsend boven te komen. Lopend gaat net zo snel, maar daarvoor ben je niet naar hier gekomen. Verderop verdwalen we op een soort pad waar het gras net gemaaid is en bij iedereen lopen de derailleurs vast met het gemaaide gras. Na ruim 40 kilometer zit de eerste tocht erop.

 

 

 

De zes getrouwde mannen waren even weg uit de huwelijkse sleur en vonden elkaar snel om stelletjes voor de nacht vormen. De enige gelukkig samenwonende mocht solo aan zijn nachtrust beginnen.

Gerard en Igno


Jan en Ruud


Jan en Erik


Erik

Tweede dag.

Na een goede nachtrust in deze gezonde omgeving kunnen we aan het uitgebreide ontbijtbuffet beginnen. Diverse soorten broodjes en beleg (met specialiteiten uit de Eifel). Roerei, gebakken ei en gekookt ei. Yoghurt en kwark met vruchten. Vruchtensapjes en natuurlijk koffie vormen de gedegen start voor een nieuw dagje koolhydraatverbranding. Vandaag besluiten we om route 1 en 2 uit de folder te combineren tot een tocht. Eerst moet de lekke voorband van Brander (dikke doorn erin) vervangen worden. Omdat Bad Münstereifel in een dal ligt (260m hoogte) begin je iedere keer met een klim. Deze twee routes staan gekwalificeerd als licht in de folder, maar dat blijkt ook maar relatief te zijn. Het weer is een stuk beter dan de dag ervoor en het zonnetje laat zich regelmatig zien. Aan het eind van de rit zit er bijna 48 kilometer op.
Stampertje heeft van thuis een zak vol oranje prullaria meegekregen en zo tegen zes uur is iedereen oranje uitgedost en kan de voetbalwedstrijd Niederlande - Elfenbeinküste beginnen. Vanaf het balkon wordt de wijde omgeving op de hoogte gebracht van de aanwezigheid van enige supporters aus Holland. Ook in het hotel ontkomt menige, voor rust en reinheid gekomen gast niet aan de verbale aanwezigheid van ons. Tegelijk met het laatste fluitsignaal komt Frau Kund vragen of het bitte etwas ruhiger kan omdat bij enkele gasten de gehoorapparaatjes zijn doorgebrand.

Derde dag.
Vandaag wordt het de dag van de koninginnerit. De 70 kilometer lange “Powertour für Profis”. Om 11 uur vertrekken we en pas na ruim anderhalf uur raken we voor de eerste keer het spoor bijster, maar vanaf dat moment gaat het regelmatig mis. We komen in een spectaculaire afdaling via een smal wandelpad terecht met bochten van bijna 180 graden zodat je de fiets moest opbeuren en handmatig omzetten. Normaal krikt een afdaling het gemiddelde weer op, hier was het omgekeerde het geval. Een eind verder horen we beneden in een bos een vreemd gebrom en blijken we vlakbij een gigantische radiotelescoop te zijn. Wat zijn wij en onze fietsen dan maar nietig (behalve dan het stuur van Biston). In een dorpje laten we de bidons vullen bij een boerderijtje. Even later pauzeren we met cola en Apfelküchen en hebben er 40km opzitten (ruim over de helft denken we op dat moment nog). Als we de route vervolgen rijden we in korte tijd twee maal mis en komen de tweede keer in hetzelfde plaatse uit waar we drie kwartier eerder waren doorgekomen. Dat waren ook weer twee pittige klimmen extra. De uren tellen weg en de kilometers ook. Het begint een beetje op afzien met hoofdletter A te lijken. We kennen het hoogteprofiel van de route en tellen de klimmen af wetende dat het laatste stuk eigenlijk alleen maar naar beneden gaat. Weer worden onderweg de bidons bijgevuld, hoewel het zeker niet te warm is. Na een lange en stoffige eindsprint zijn we om half zes terug in Bad Münstereifel. 86 kilometer staat er op de teller!
Even breekt er paniek uit omdat de biervoorraad tot nul gereduceerd is, maar gelukkig blijkt er nog een supermarkt open. Bitburger in plastic flessen (blikjes zijn er niet) wordt ingeslagen.
’s Avonds wordt er gedineerd in het dorp bij en Italiaans restaurant (hoorde bij het arrangement) en terug in het hotel slaat bij menigeen tijdens de voetbalwedstrijd Italië-USA de vermoeidheid toe.

Vierde dag.
Het is vanaf het begin een stralende en warme dag. Het ontbijt gebruiken we buiten op het terras. Route 4 zullen we vandaag nemen met eventueel een stukje eraan vastgeknoopt. Maar al snel blijkt het te warm om te fietsen te zijn. In de bossen is het lekker, maar op de open stukken brandt de zon. Al na een paar kilometer een lang steil stuk over een smal bospad dat alleen door Gerard fietsend gehaald wordt. Net als gisteren passeren we de Michelsberg (579m), maar nu van de andere kant. Snelle afdalingen over harde bospaden volgen en na het missen van een afslag staan we iets eerder dan gepland in Bad Münstereifel. Met 24 kilometer in de afgetrainde beentjes vinden we het eigenlijk wel welletjes. Tweehonderd loodzware kilometers zijn in vier dagen weggetrapt. Niemand is gevallen, velen hebben moeten afstappen en nu al zijn we het er over eens dat we met alle Lapjes hier eens moeten terugkomen.

 

 

 

 


KoGaatjeVerslag en foto´s gemaakt door KoGaatje