Rondje Costa del Zeumeren

Ondanks, of misschien wel dankzij, het schitterende warme zomerse weer stonden er 13 (semi) Lapjes op de stoep te trappelen. Exalaaf had het in het gastenboek al over 14 man maar die is blijkbaar iets te lang blijven zitten. Biston zette alvast de biertjes koud opdat we na afloop onze verhitte lieven konden koelen en onze dorst lessen met dit kostelijke vocht. Was nog voor zijn verjaardag melde hij ons, om er na verschillende felicitaties aan toe te voegen dat die in december was geweest.
Exalaaf nam ook voortvarend de kop al had menig ander liever een rustig ritje in de planning vandaag. Maar ja, …. hoe sneller je fietst hoe meer verkoeling je van de rijwind hebt.
We doken de bossen in om zo veel mogelijk in de schaduw te kunnen fietsen, al staan natuurlijk niet overal bomen. En als het tempo even zakte of je kwam tot stilstand dan brak het zweet je aan alle kanten uit. Dus ……… op de pedalen en lekker doortrappen.

Vanaf Stroe nam de voorzitter de kop en loodste ons via allerlei binnenwegen naar plekken waar we nog nooit geweest waren en menig Lapje maakte zich al zorgen. Dit was echt niet de richting van de beloofde biertjes. Na wat links rechts sturen kwamen we uit bij ……. Jawel ….. “de Costa del Zeumeren”. Een soort van Emstergat ter hoogte van Voorthuizen, en Ex en de Voorzitter lieten hun kostbare fiets in het gras vallen en begonnen zich te ontkleden. De aanwezige jongeren die net een vlot aan het bouwen waren keken een beetje vreemd op toen enkele Lapjes het water indoken. Schoorvoetend volgden de meeste Lapjes richting water, drie man vond het de moeite niet waard om opgevreten te worden door de blauwalg of onder de beten van de watermuggen weer boven te komen. Laat staan verzeild te raken in het spoor dat Friedje achter zich liet, maar die had dan weer geen last van blauwalg.

Na de verkoelende duik zagen we ook ‘good old’ Elvis Pesley nog even te water gaan, had blijkbaar ook last van de warmte op zijn oude dag. Hij was al flink uitgedroogd zo te zien.
Eenmaal op de fiets werd nog even een deel van de plas bekeken, of het natuurschoon langs de oevers van deze Costa. Stampertje had niet gekeken bekende hij na afloop tegen zijn Annie.
De weg terug was eigenlijk zo kort snel mogelijk terug naar ons beginpunt. Op een paar korte haperingen na ging dat best snel al begon het gekraak van een paar fietsen wel behoorlijk te irriteren. En dan met name bij de berijders zelf, zal wel met de warmte te maken hebben.
Ondergetekende keek ook een beetje vreemd op zijn tellertje toen die regelmatig een hartslag van ruim 250 bpm aangaf, als een cardioloog mijn uitdraai ziet word ik acuut op de intensive care opgenomen. Gelukkig was de Garmin in de fout.

Terug aan de waterstraat had Annie het terras klaargezet en de biertjes alvast zwemles gegeven, opvallend genoeg bleven ze daar nog even liggen. Eerst werd er het nodige water naar binnen gewerkt. Maar wees gerust, ze smaakten prima.
Biston bedankt, en gefeliciteerd ……… alsnog of alvast?????

Paparazzi

Oh ja ...... 'Costa del Zeumeren' bestaat echt, zo heet de naastgelegen camping