Bosseizoen opening 2021-2022

Ook voor de Lapjes was het weer ‘Stoptober’ deze eerste zaterdag van oktober, in ons geval betekende dat de racer laten staan en weer met de brede banden het bos in. De opkomst was met twaalf man gelijk goed te noemen, daaronder ook de oudste zoon van onze voorzitter die (helaas in verkeerd tenue) wel eens mee wide met die oude mannen.
Na een enthousiaste start stonden we al snel weer stil op de waterstraat voor een tachtigtal overstekende dames, en net als bij de tweebenige soortgenoten hadden ze alle tijd en lieten ze zich echt niet opjagen door een paar hitsige mannen. Op de vraag of de boer de volgende keer niet een kwartiertje eerder de dames uit kon laten antwoorde deze gevat ‘maar jullie vertrekken altijd om half drie’. En daar had hij wel een punt natuurlijk, onze nieuwe starttijd vanaf dit jaar.
De Brander had een mooie route bedacht richting slingerpaadjes Epe – Heerde en de jongste Dieker trapte enthousiast mee op kop. Voor de oudste omes Dieker af en toe iets te snel maar ook dat kwam weer goed. Er werd lekker getrapt en gekeuveld onderweg al worden sommige oortjes blijkbaar ook minder. In Tongeren reed Smartlapje lek en ondanks heel hard schreeuwen bleven we met drie achter om het bandje te wisselen. Nu gaat dat natuurlijk ook veel sneller dan met hulp en aanwijzingen van al die andere wijsneuzen. Toen deze een kilometer verder eens belden ging het wiel er al weer in en konden we weer aansluiten. Op hetzelfde moment kwam er ook een afvaardiging van de ‘Bolle Buikjes’ …. of was het ‘broekjes’, langs.
We maakten mooie slingers door het Eper woud en bij de zandbult was het tijd voor een banaan en eerste evaluatie. En ook hier kwamen dezelfde ‘Bolle Buikjes’ weer de rust verstoren door dwars door onze picknickplek te rijden.
Na de herstart werden de smalle slingers ronde de sprengen opgezocht, wat altijd prachtig fietsen is. Op de Healberg werd het verschil gemaakt en werden we aangemoedigd door een familie die daar uitrustte tijdens een wandeltocht. Op de vraag of wij een foto van ze wilden maken trad onze woordvoerder natuurlijk gelijk naar voren om dit wel even te regelen. Volgens Jan Knien was dit meer een klusje voor Paprazzi aangezien dit met een spiegelreflex camera moest gebeuren. Maar nooit te oud om te leren WD kon dit klusje mooi even klaren, al zaten er wel heel veel knopjes op dat toestel. Na een spoedcursus welk knopje en hoe het toestel vast te houden, en welke kant in de camera kijken, werden er een aantal foto’s gemaakt. En goed bevonden door de familie.
Volgens Friedje konden we nu wel kortste we naar huis nemen, en met een slinger over de Scherpenberg deden we dat ook min of meer. Bij de oversteek van de Tongerenseweg kruisten we voor een derde keer het pad met de ‘Bolle Buikjes’.
Via de zorgboerderij ging het richting kantine en de jongste Dieker ging zich wat meer bekommeren om zijn omes in de achterhoede, al kon dat niet voorkomen dat we de kantinebeheerder even kwijt waren. Door mensen en parcours  kennis kwam alles weer samen en konden we na de coronacheck plaat nemen in de kantine. Het rook een beetje muf maar voelde weer als vertrouwd en het was snel weer gezellig …….. wat hebben we dit gemist

Paparazzi